Na jaren van rust,lekker ongegeneerd in je huispak ’s-Avonds
op de bank voor de tv kunnen hangen. De afwas de afwas kunnen laten en de
rommel de rommel, opruimen doe ik morgen wel, moet ik de laatste maand ineens het
roer omgooien. Ik kan niet langer meer de boel de boel laten. Ik ruim elke dag
de kamer op, haal een dweil over de vloer en gooi wat extra bleek door het
toilet. Schudt mijn zoons bed nog even netjes op, en gooi zijn vieze sokken
maar zelf in de wasmand. Doe zijn gordijn open en check zijn kamer nog even op
vieze zweetgeurtjes! ‘s- avonds zit ik netjes gestreken op de bank met een
kopje koffie, en doe net of het heel gewoon is dat er elke dag wel iemand aan
de deur staat voor mijn zoon!
Maar het is niet gewoon, mijn zoon, mijn Asperger klantje
heeft geen sociaal leven, hij weet niet eens hoe het werkt, wat vrienden zijn,
wat hij met vrienden moet……..toch?
Wat is er gebeurt, heb ik iets gemist? Het mobieltje van
mijn zoon geeft steeds vaker het signaal af dat er een berichtje binnengekomen
is. En soms, ja echt, soms rinkelt dat mobieltje ook en hangt er iemand aan de
andere kant van de lijn. Nee echt. Ik knijp mezelf af en toe want dit is
uitzonderlijk. Na 11 jaar rust zit er beweging in mijn kind. Ietwat onhandig
,nog steeds, in zijn communicatie naar anderen maar toch er gebeurt iets. Het
dichtslaan van de deur is nu bijna een dagelijks iets. Waar we eerst hele
avonden tijd hadden om onze avondmaaltijd te nuttigen moeten we nu rond 18:00
ons bordje leeg hebben. Moet er direct afgeruimd en afgewassen worden om daarna
rond 18:30 en het liefst eerder, de deur dicht te kunnen slaan om met zijn
“matties” te kunnen voetballen.
Het engste komt nog, onze zoon neemt ook vrienden mee naar
huis! Waar eerst de deur dicht bleef en deze op zijn hoogst op een kier werd
gezet om binnen die kleine ruimte te communiceren met de andere helft wordt nu
de deur open gezet en bij een goede dag wordt er zelfs iemand binnen
gelaten. En op zo’n goede dag mag iemand
mee naar zijn kamer om op de PS3 te gamen, GTA IV of FIFA15, dat is de keuze.
Natuurlijk wordt er wel gespeeld volgens de regels van mijn zoon, klinkt er
gefrustreerd gevloek uit zijn kamer als “de vriend” niet de uitgeschreven
spellijnen van mijn zoon volgt. Maar dat gevloek is heerlijk om naar te
luisteren, het gekeuvel over welke speler de beste is en welk team nu in de ere
divisie speelt. Welke mobiel de een voor zijn verjaardag krijgt en hoe mijn
zoon dat uitlegt hoe je de watts app moet gebruiken. Hoe je hem hoort stoeien
met zijn contacten wanneer hij deze vriend wil toevoegen in zijn contactenlijst
in zijn mobiel en dat niet in 1 keer lukt.
Wat doe je dan als moeder? Cola en Chips kopen! Natuurlijk
doe je dat, het liefst laat je deze vrienden een contract ondertekenen in
drievoud dat nu de vriendschap eenmaal gesloten is ze er levenslang aan vast
zitten! Je hangt de slingers op en een
gouden strik om je zoon. Kijk wat een leuke jongen is mijn zoon, en wat een
goede vriend zal hij zijn!
Ik hoop dat hij er dan ook van kan genieten, deze nieuw
verworven soort van vriendschap, en niet dat het hem een heleboel gaat kosten,
want vaak is dat wel zo. Het is op zijn tenen lopen om de ander bij te houden,
te begrijpen wanneer de grappen over iets gaan wat buiten de belevingswereld
van mijn zoon ligt. Hij zal grenzen moeten gaan verleggen, leren dat er nog een
hele wereld buiten het grasveldje en zijn voetbal bestaat. Dat het leuk kan
zijn om met een groepje naar het zwembad te gaan, iets waar mijn zoon het nut
niet van inziet, het water is te koud! En daarbij kan je ook voetballen bij het
zwembad, iets wat hij bij voorkeur liever doet, dus waarom dan naar het zwembad
als je ook kan voetballen op het grasveldje verderop. Maar het kan leuk zijn,
opper ik!
Ik hoop dat het nog even zo blijft, en dat even iets is wat
kan worden omgezet naar iets voor langere tijd. Dat hij nu leert en straks de
groei die hij heeft doorgemaakt en de ervaring die hij heeft opgedaan kan
toepassen wanneer hij volgend schooljaar de grote oversteek maakt naar het
speciaal voortgezet onderwijs. Tot die tijd blijf ik hem helpen met zijn ietwat
gebrekkige communicatie, fluister ik hem in wat hij kan vragen aan de ander, en
help hem de belangrijke weetdingen van zijn vrienden te onthouden, en haal ik
liters cola en grote zakken chips, alles voor de vriendschap!
