Dus wel. Bij ons is die gezelligheid al een tijdje
verdwenen. Het is bij ons herrie in de tent. Dan heb ik het niet over die grote
vriendelijke reus die bij ons even een potje komt koken maar over herrie in die
zin van het woord zoals je het kan terugvinden in het woordenboek:
Herrie Her-rie
De
–woord
- drukte, ruzie: herrie maken, herrie schoppen;
- lawaai: wat maakt die xxxx een herrie!
Herrie: kabaal, lawaai, leven, rumoer, tempeest
Bonje, oploop,
drukte, heibel,keet,krach,opschudding,rel,ruzie, stampij, trammelant.
Iedereen loopt op dit moment op zijn tenen. Mijn zoon loopt
over van frustraties over “het busje”. Reageert zijn frustraties af op zijn
zusje en vader. Zusje loopt over van frustraties over broer, die niet luistert
en in haar visie alle aandacht krijgt. Vader loopt over van frustraties over
dat broer zusje niet met rust laat en andersom. Het is op dit moment niet van
elkaar af kunnen blijven, naar elkaar schreeuwen in plaats van praten, en
vooral niet luisteren naar elkaar en de fouten van de ander benadrukken. Je
eigen leven leiden en lak hebben aan de regels van het huis. Er heerst rust van
8:30 tot 15:30, dan is er niemand thuis behalve ik, zei de gek! Hoewel ik ook
liever niet thuis ben, want ik zou graag wat uurtjes willen werken tijdens
schooltijd zodat ik ook eens wat anders meemaak , en het gevoel hebben dat ik
leef in plaats van geleefd te worden.
Wat doe ik, ik blijf zo rustig mogelijk want meedoen met het
geschreeuw op dit moment voegt niets toe. Heb alleen mezelf er maar mee,
schorre en pijnlijke keel! Ik ben van het pappen en nathouden op dit moment. Ik
probeer te laveren tussen de drie partijen en iedereen te vriend te houden.
Begrip te kweken en hopen op beter tegen beter weten in.
Ik kan ook ieders frustratie begrijpen en ook verklaren. Zo
loopt onze zoon gewoon op zijn tenen, de frustratie en onbegrip over het busje,
de spanning die zich opbouwt over het aan te komen schoolkamp van 2 dagen, de
overstap naar het SVO wat natuurlijk heftig is. Het reageren op Whats-App
berichtjes van klasgenoten, het voetballen elk avond op het veldje, de reken
toets, de begrijpend lezen toets, het huiswerk van nieuws begrip wat een
verschrikkelijk iets is in zijn visie. Het opboksen tegen je zusje die
gewoonweg vaardiger is in een heleboel dingen. Het idee dat je niet goed
begrepen wordt. Het helpen met klusjes in huis, waar je dan niet altijd
begrijpt wat er gevraagd wordt en je dan op zijn donder krijgt als je het vlees
niet in de vriezer plaatst maar netjes de tas met inhoud naast de vriezer
deponeert omdat je moeder vraagt : wil je het vlees naar de vriezer brengen in
plaats van wil je het vlees in de vriezer opruimen. En ik dan denk dat je toch
snapt dat het vlees dan in de vriezer moet. Ook ik maak fouten, maar soms heel
af en toe hoop ik dat je me zo ook begrijpt.
Ik snap ook mijn dochter, die zo hard haar best doet om te
begrijpen dat bij ons het anders werkt omdat haar broer anders in elkaar zit.
Dat ze heel hard werkt op school maar soms ook vast loopt omdat ze teveel op
haar bordje heeft. Dat ze nog te jong is om te begrijpen dat als ik 4 van de 5
dagen kom kijken naar haar sport en dans dat dat echt wel aandacht 1 op 1 is en
dat ik er dan ben alleen voor haar. Dat samen lunchen en shoppen, samen in de
tuin werken voor mij quality time betekend en niet een moeten is maar een
willen, willen genieten van haar. Dat we haar woede en frustraties echt serieus
nemen en daar niet voor niets hulp bij ingeroepen hebben bij de psycholoog en
haar in dit traject begeleiden en samen uitzoeken wat er aan de hand is en hoe
we haar kunnen helpen.
Mijn man snap ik ook, hij komt thuis van het werk en beland
dan in een ruzie tussen broer en zus. In dat kabaal wat ze maken werkt mijn man
onbedoeld als een rode lap op een stier en krijgt hij de hele shit over zich
heen. Waarop mijn man ook zijn stem moet verheffen om gehoord te moeten worden.
Waarop zus en broer zichzelf overschreeuwen en er niemand meer naar elkaar
luistert. En mijn man dan die papa is die ze op dat moment niet lief vinden
want hij schreeuwt en hij doet boos. Hoe zeer ik mijn man dan ook bijval en
uitleg dat ik dit niet tolereer; papa is stom en mama is lief. Het is de titel
die het hem doet.
Gezelligheid is op dit moment een kortstondig iets, een
klein momentje waarop we dan weer een hele dag of week moeten varen. Hopen dat
de storm gauw gaat liggen en er een eiland van rust en gezelligheid aan het
einde van de horizon naar ons straalt. Dat wanneer schoolkamp en het
afsluitfeest groep 8 is geweest, onze dochter niet meer vastloopt en zichzelf
weer terugvind, mijn man ook tot 10 kan tellen en weer gezien wordt als die
leuke vader die hij toch echt wel kan zijn, die met je voetbalt of stoeit,
spelletjes met je doet, die je naar voetbal brengt of zich als kerstboom laat
versieren bij de uitvoering van het kerstballet alleen maar omdat hij je vader
is en van je houdt. Dan zet ik mijn tent op, op dat eilandje van gezelligheid
aan het einde van de horizon om daar nooit meer van af te stappen!
Marie-José
