Een goede vriend!

Deze week belde mijn Aspergerklantje me op tijdens het fysiobezoekje van mijn dochter aan de fysiotherapeut. De mededeling van kort en bondig “ik ga met de trein!”. Dit is voor mij het sein dat ik dan direct Connexxion moet bellen en mijn Aspergerklantje kan gaan afmelden voor zijn “date” met Connexxion en zijn chauffeur.
Het vervelende is dat ik ook geen andere keus meer heb op het moment dat ik gebeld wordt. Want mijn zoon heeft er dan inmiddels al een zwerftocht van ruim een kwartier door de straten van Haarlem op zitten voor hij op station Bloemendaal zover is om moeders te bellen met deze mededeling. Dus rest mij niets anders dan de centrale te bellen en te melden dat mijn zoon deze middag niet meerijdt.

Maar dan is het even voor drieën en krijg ik een appje en diverse sms berichtjes…..er is iets mis. Vriend X is zijn portemonnee kwijt en tja wat nu? Ze zijn inmiddels al wezen zoeken en retour school gegaan. Op school blijkt geen portemonnee te vinden en vriend X heeft in een reserve vakje ergens in zijn tas gelukkig nog 5 euro’s gevonden om dan een kaartje te kunnen kopen voor de trein naar huis.

Maar dan komen we direct bij het eerste vraagstuk; wat kost een enkeltje Bloemendaal – Heemskerk? Na enig speurwerk op het mobieltje bleek al gauw dat het gelukkig geen kostbare missie zou worden om een treinkaartje te kunnen bemachtigen en zouden de heren met de 5 euro prima uitkomen.

Het tweede vraagstuk bleek wat ingewikkelder; waar kopen we dit kaartje? Tegenwoordig is natuurlijk alles via de OV chipkaart, dat is opladen op het oplaadpunt en klaar. Daarbij kwam nog de vraag kunnen we wel betalen met contact geld? Wil dat apparaat die vijf euro wel hebben? Daar aangekomen bleek dat de enige wijze waarop dit kaartje bemachtigd kon worden de pinpas was. Mijn Aspergerklantje hing wederom aan de lijn om toestemming te vragen om dan het bedrag van het kaartje 3,70 te mogen pinnen voor vriend X. Na toestemming werd het kaartje gepind en zijn beide heren een trein later ( wat een half uur later inhoudt in dit geval)  gezamenlijk de trein in gestapt om naar huis te gaan. De vijf euro werd onderling uitgewisseld zodat mijn Aspergerklantje direct gecompenseerd werd voor het betaalde treinkaartje, waarop later er nog een geldwissel plaatsvond want vijf euro was natuurlijk geen 3,70. Vriend X zat ondertussen aardig in de stress want vader of moeder zou vast een hele week heel boos zijn omdat hij zijn portemonnee kwijt was geraakt. Vriend X heeft zijn vader gebeld en die bleek allerminst boos en vond dat de heren het keurig hadden opgelost.

Nu had mijn zoon al die tijd ook nog een plan B in gedachten, taxi MAMA!
Trots was ik op mijn Aspergerklantje, wat hadden ze dit samen goed opgelost! Thuis hebben we uiteraard benoemd dat dit is wat vrienden doen,elkaar helpen als dat nodig is. De volgende dag kwam zoonlief thuis met een big smile, vriend X had aangegeven dat zijn ouders mijn Aspergerklantje de ere titel van”een goede vriend” hadden toebedeeld en dat vriend X het daar eigenlijk ook wel mee eens was! Wat ben ik blij dat hij na jaren worstelen met de sociale spelregels, zijn gebrek aan inzicht in deze dan toch een goede vriend voor iemand kan zijn, en hopelijk zal iemand anders ook snel die ere titel toebedeelt krijgen uit naam van mijn Aspergerklantje of van ons!

Marie-José